متدولوژی های شاخص حاوی قوانینی هستند که نحوه عملکرد یک شاخص را دیکته می کنند و در نهایت به تعیین نحوه عملکرد آن کمک می کنند.
چهار مؤلفه اصلی متدولوژی های شاخص عبارتند از:
ساخت و ساز
چگونه اوراق بهادار برای دستیابی به قرار گرفتن در معرض مورد نظر شاخص انتخاب می شوند
وزن دهی
چگونه اجزای شاخص نسبت به یکدیگر وزن می شوند
محاسبه
چگونه مقادیر شاخص و بازده تولید می شوند
مرور
چگونه شاخص به صورت مستمر حفظ می شود
طرح شاخص
اگر دو شاخص بازار یکسانی را دنبال کنند، ممکن است انتظار داشته باشید که نتایج آنها یکسان باشد، اما این به ندرت، اگر هرگز، چنین است.
مگر اینکه شاخص‌ها دقیقاً از یک روش استفاده کنند، بازده واقعی آنها، گاهی به‌طور قابل توجهی متفاوت خواهد بود. بنابراین درک روش‌شناسی که یک شاخص استفاده می‌کند و تأثیری که می‌تواند بر عملکرد داشته باشد، به ویژه برای تعداد رو به رشد سرمایه‌گذارانی که دارایی‌هایشان شامل سرمایه‌گذاری‌های مبتنی بر شاخص است، مهم است.
به طور کلی، روش شناسی شاخص مجموعه ای از قوانین یا معیارهایی است که بر ایجاد، محاسبه و نگهداری شاخص حاکم است. قوانین، اوراق بهاداری را که واجد شرایط درج در شاخص هستند، فرمول هایی که با آن مقدار شاخص محاسبه می شود، فرآیند اصلاح اجزا و جدول زمانی برای به روز رسانی را تعیین می کند.
روشهای شاخص می‌توانند پیچیده باشند، اما رمز و راز نیستند. در واقع، یکی از ویژگی های اصلی روش شناسی شاخص معمولاً شفافیت است. اکثر ارائه دهندگان شاخص برجسته، روش های شاخص های خود را در دسترس عموم قرار می دهند و اطمینان حاصل می کنند که شاخص ها می توانند تکرار شوند.
از دیدگاه یک سرمایه گذار، مهم است که بدانیم روش شناسی شاخص، طرحی است که در نهایت ویژگی های شاخص و عملکردی را که ارائه خواهد کرد، تعیین می کند. به همین دلیل است که در انتخاب از میان ETFهایی که به نظر می‌رسد شاخص‌های زیربنایی آنها نمایانگر یکسان هستند، یک سرمایه‌گذار بالقوه باید عناصر کلیدی روش‌شناسی هر شاخص را درک کند. تنها در این صورت است که می توان در مورد اینکه کدام ETF را بر اساس اهداف سرمایه گذاری فردی انتخاب کنید، تصمیم گیری کرد.
ساخت و ساز
بخش کلیدی روش شناسی شاخص، مجموعه قوانینی است که بر ساختار شاخص حاکم است.
این قوانین مشخص می کند که چه اوراق بهاداری در یک شاخص گنجانده شده است و کدام یک از آن مستثنی هستند. در ایجاد این قوانین، ارائه دهندگان فهرست دو ملاحظات کلیدی را در نظر می گیرند:
استفاده مورد نظر از یک شاخص ممکن است معیاری برای عملکرد پرتفوی، زیربنای یک محصول سرمایه گذاری، مانند صندوق قابل معامله در بورس (ETF) یا صندوق سرمایه گذاری مشترک، تحقیقات پشتیبانی یا ترکیبی از این موارد باشد.
تقاضای بازار ممکن است انگیزه ایجاد یک شاخص را ایجاد کند یا انگیزه ممکن است از ارائه دهنده شاخص باشد، که تیم متخصصانش فرصتی را برای ردیابی یک بازار خاص یا یک تاکتیک یا استراتژی سرمایه گذاری خاص شناسایی کرده اند.
قرار گرفتن در معرض مورد نظر می تواند تقریباً هر بخش بازاری باشد که قابل پیگیری است. برای مثال، شاخص ممکن است به دنبال ردیابی اوراق بهادار یک طبقه دارایی، زیر کلاس یا بخش باشد. ممکن است بر یک کشور واحد، ترکیبی از کشورهایی با ویژگی های اقتصادی یا جغرافیایی مشابه، یا بازار جهانی تمرکز کند. ممکن است یک هدف استراتژیک یا موضوعی، مانند درآمد سود سهام یا مدیریت ریسک را شناسایی کند.
قرار گرفتن در معرض در نظر گرفته شده، جهان شاخص را تعیین می کند، که گسترده ترین مجموعه ممکن از اوراق بهادار یا سایر طبقات دارایی است که به طور بالقوه می تواند برای این شاخص واجد شرایط باشد. ملاحظات اولیه در تعریف جهان این است که باید قیمت هایی در دسترس عموم برای انواع دارایی هایی که شاخص به طور بالقوه شامل می شود وجود داشته باشد. این قیمت ها برای محاسبه شاخص قابل اعتماد ضروری هستند.
صلاحیت و معیارهای انتخاب
معیارهای واجد شرایط بودن و انتخاب تعیین می کند که کدام اوراق واجد شرایط هستند و در نهایت در یک شاخص قرار می گیرند. معیارهای معمولی عبارتند از ارزش بازار اوراق بهادار، محل دفتر مرکزی شرکت ناشر، و ارز یا ارزهایی که اوراق بهادار بر اساس آن بیان شده است. به عنوان مثال، معیارها ممکن است مشخص کنند که تمام سهام ایالات متحده با ارزش بازار 5 میلیارد دلار واجد شرایط برای این شاخص هستند یا اینکه فقط سهام های فناوری واجد شرایط هستند.
نقدینگی، معیاری از میزان دفعات معامله یک دارایی یا اوراق بهادار، اغلب یک معیار اصلی واجد شرایط بودن است. اگر استفاده مورد نظر از یک شاخص، زیربنای یک محصول سرمایه‌گذاری باشد، نقدینگی ممکن است تعیین‌کننده کلیدی باشد برای اینکه ارائه‌دهنده محصولی که می‌خواهد شاخص را تکرار کند چگونه می‌تواند دارایی را برای سبد محصول خریداری کند. در نتیجه، اوراق بهادار غیر نقدشونده یا دارای معامله نازک که در غیر این صورت ممکن است واجد شرایط یک شاخص باشند، ممکن است کنار گذاشته شوند.
بسته به استفاده مورد نظر و قرار گرفتن در معرض در نظر گرفته شده از یک شاخص، معیارها ممکن است عوامل دیگر، از جمله ویژگی های مالی یا عوامل بنیادی، مانند نسبت قیمت به سود یا بازده تقسیمی را بررسی کنند.
انواع معیارهایی که می تواند برای نمایش سهام مورد استفاده قرار گیرد بسیار متفاوت است. به عنوان مثال ، شاخص های شریعت سهام شرکت هایی را که کالا یا خدماتی تولید می کنند ، حذف می کنند که ممکن است برای سرمایه گذاران مسلمان غیرقابل قبول باشد. شاخص های پایداری ممکن است شرکت هایی را که نتوانسته اند حداقل استانداردها را بر اساس معیارهای زیست محیطی رعایت کنند ، محروم کنند.
پس از شناسایی مجموعه ای از دارایی های واجد شرایط ، بسیاری از روشهای شاخص آنها را بر اساس یک یا چند معیار انتخاب رتبه بندی می کنند و فقط صلاحیت های برتر را به عنوان مؤلفه های شاخص انتخاب می کنند. به عنوان مثال ، S& P 500 به طور کلی بزرگترین اوراق بهادار ایالات متحده را بر اساس کلاه بازار انتخاب می کند ، پس از رعایت سایر معیارهای واجد شرایط بودن.
ساخت برش:
نحوه انتخاب سهام برای شاخص 100 سود سهام داو جونز ایالات متحده آمریکا
2500 سهام بزرگ ایالات متحده بر اساس سرمایه گذاری در بازار ، به استثنای REITS
صفحه تاریخ سود سهام
باید حداقل 10 سال متوالی پرداخت سود سهام داشته باشد
باید حداقل 500 میلیون دلار سرمایه گذاری در بازار تنظیم شده توسط شناور داشته باشد
باید حداقل حجم معاملات روزانه سه ماهه 2 میلیون دلار داشته باشد
صفحه نمایش سود سهام
باید با بازده سود سهام سالانه در نیمی از اوراق بهادار باشد
سهام باقیمانده با جریان نقدی به بدهی ، بازده سهام عدالت ، عملکرد سود سهام و نرخ رشد سود سهام رتبه بندی می شود. سهام بالاترین رتبه برای فهرست انتخاب شده است.
01. جهان
2500 سهام بزرگ ایالات متحده بر اساس سرمایه گذاری در بازار ، به استثنای REITS
02. صفحه تاریخچه سود سهام
باید حداقل 10 سال متوالی پرداخت سود سهام داشته باشد
03. صفحه اندازه
باید حداقل 500 میلیون دلار سرمایه گذاری در بازار تنظیم شده توسط شناور داشته باشد
04. صفحه نقدینگی
باید حداقل حجم معاملات روزانه سه ماهه 2 میلیون دلار داشته باشد
05. صفحه نمایش سود سهام
باید با بازده سود سهام سالانه در نیمی از اوراق بهادار باشد
06. انتخاب مبتنی بر اصول
سهام باقیمانده با جریان نقدی به بدهی ، بازده سهام عدالت ، عملکرد سود سهام و نرخ رشد سود سهام رتبه بندی می شود. سهام بالاترین رتبه برای فهرست انتخاب شده است.
وزن دهی
پس از انتخاب اجزای شاخص ، به هر امنیت وزنی اختصاص می یابد که تأثیر نسبی را که امنیت بر عملکرد شاخص خواهد داشت تعیین می کند.
برای درک نحوه کار وزنه برداری ، میانگین صنعتی داو جونز را در نظر بگیرید ، که از یک روش وزنه برداری بسیار ساده استفاده می کند: وزن قیمت. اگر Merck ، مؤلفه داو ® ، قیمت سهم 90 دلار داشت و مبلغ قیمت سهام همه سهام مؤلفه DJIA 4،300 دلار بود ، سپس وزن Merck در DOW 90 دلار/4،300 دلار خواهد بود =2. 1 ٪اگر ویزا ، یکی دیگر از مؤلفه های DJIA ، قیمت سهم 180 دلار داشته باشد ، وزن 180 دلار در/4،300 دلار = 4. 2 ٪ خواهد داشت. از آنجا که وزن ویزا دو برابر Merck است ، تغییر 10 ٪ در قیمت سهم ویزا دو برابر تأثیر بر عملکرد DOW خواهد داشت که تغییر 10 ٪ در قیمت سهم Merck خواهد بود.
در حالی که وزن قیمت ساده ترین نوع روش وزنه برداری است ، معمولاً مورد استفاده قرار نمی گیرد. روشهای معمولی وزنه برداری عواملی غیر از قیمت سهام را به خود اختصاص می دهد.
وزن و سرمایه گذاری در بازار
در سرمایه گذاری در بازار (کلاه بازار) ، اوراق بهادار مؤلفه بر اساس اندازه آنها وزن می شود. اوراق بهادار با بالاترین کلاه بازار ، که با ضرب تعداد سهام برجسته توسط قیمت فعلی بازار محاسبه می شود ، بیشترین وزن یا تأثیر بر ارزش شاخص را دارند.
امنیت با کوچکترین کلاه بازار کمترین وزن را دارد. درصد وزن هر امنیت در این شاخص را می توان با تقسیم کلاه بازار امنیت فردی بر کل کلاه بازار این شاخص محاسبه کرد.
وزنه برداری بازار تنظیم شده توسط شناور
بارزترین روش برای شاخص های وزنه برداری ، تغییر وزن کلاه در بازار است که به عنوان وزن کلاهبرداری در بازار تنظیم شده است. این رویکرد با هدف نشان دادن عادلانه تر اندازه هر امنیت بر اساس تعداد سهام که به راحتی برای معاملات عمومی در دسترس هستند ، نشان می دهد.
در محاسبه وزن در بازار تنظیم شده با شناور ، هر بلوک بزرگی از سهام غیر ترادی در حال حذف است. این سهام غیر ترادی به طور معمول توسط بنیانگذاران یک شرکت ، مدیران ، سایر منافع کنترل کننده مانند برنامه های مالکیت سهام کارمندان (ESOP) ، بنیادهای شرکت یا سازمان های دولتی برگزار می شود.
وزن برابر
در یک شاخص با وزن برابر ، هر امنیت بدون توجه به کلاه بازار خود ، وزن یکسانی دارد. فواید یک شاخص با وزن برابر ، هنگامی که به عنوان اساس یک محصول سرمایه گذاری استفاده می شود ، این است که در دوره هایی که سهام کوچکتر از سهام بزرگتر از سهام بزرگتر استفاده می کند ، از یک شاخص وزن در بازار بهتر عمل می کند.
وزن اساسی
در یک سیستم وزنه برداری اساسی ، اوراق بهادار مؤلفه با استفاده از یک یا چند عامل اساسی مانند فروش یا رشد درآمد ، عملکرد سود سهام ، سود هر سهم ، بازده سهام یا سایر چند برابر وزن می شود. این اوراق بهادار با بالاترین امتیاز برای عامل یا عوامل مربوطه بیشترین وزن را دارند.
وزن گیری فاکتور
در شاخص های دارای وزن فاکتور ، مانند شاخص های سبک S& P ، مؤلفه های شاخص والدین برای انتخاب اوراق بهادار که می توانند توسط یک ویژگی خاص طبقه بندی شوند ، غربالگری می شوند. اوراق بهادار که واجد شرایط ورود به گنجاندن هستند ، متناسب با چقدر نزدیک آنها ویژگی مورد نظر را نشان می دهند.
وزن گیری چگونه روی یک شاخص تأثیر می گذارد؟
ببینید که چگونه ترکیب یک فهرست بسته به نحوه وزن آن تغییر می کند.
اگر یک شاخص با وزن برابر باشد ، تمام سهام مؤلفه تأثیر یکسانی بر عملکرد شاخص دارند.
اگر این شاخص از نظر قیمت مناسب باشد ، شرکت A بیشترین تأثیر را در عملکرد شاخص خواهد داشت ، زیرا بالاترین قیمت سهام را دارد.
اگر این شاخص دارای وزن در بازار باشد ، شرکت B بیشترین تأثیر را بر عملکرد شاخص می گذارد ، زیرا بیشترین سرمایه در بازار را دارد.
محاسبه
دانستن چگونگی محاسبه یک شاخص می تواند به سرمایه گذاران کمک کند تا نحوه اندازه گیری عملکرد بازار را درک کنند.
مقادیر شاخص به همان اندازه یک بار در هر ثانیه در طول روز تجارت محاسبه و منتشر می شود. در پشت هر یک از این "کنه" های شاخص مجموعه ای از رویکردهای استاندارد ، فرمول ها و محاسبات است.
چگونه مقدار شاخص محاسبه می شود؟
برای نشان دادن چگونگی محاسبه یک شاخص معمولی در بازار ، کلیک کنید.
سرمایه بازار هر سهام با ضرب قیمت فعلی آن با تعداد سهام برجسته آن محاسبه می شود.
سرمایه گذاری در بازار شاخص با جمع بندی کلاه های بازار نمایندگان محاسبه می شود.
مقدار شاخص با تقسیم سرمایه در بازار شاخص توسط تقسیم کننده شاخص محاسبه می شود.
| شرکت | قیمت سهام | سهام برجسته | سرمایه گذاری در بازار | ||
| A | 159. 08 | × | 206،240،000 | = | 32،808،659،200 دلار |
| B | 106. 48 | × | 517،521،740 | = | 55،105،714،875 دلار |
| C | 13. 61 | × | 439،280،860 | = | 5،978،612،505 دلار |
| D | 62. 22 | × | 386،234،640 | = | 24،031،519،301 دلار |
| E | 50. 37 | × | 98،118،740 | = | 4،942،240،934 دلار |
| سرمایه گذاری در بازار شاخص | 122،866،746،814 دلار | ||||
| شاخص تقسیم کننده | ÷ | 34،938،376 | |||
| ارزش شاخص | = | 3،517 | |||
بازده شاخص را می توان با مقایسه مقادیر شاخص از یک دوره به دوره دیگر محاسبه کرد. به عنوان مثال ، اگر مقدار شاخص در پایان معاملات یک روز 1،878. 48 بود و در نزدیکی روز بعد 1894. 86 بود ، تفاوت 16. 38 نشان دهنده افزایش 0. 87 ٪ در ارزش است.
داده های عملکرد آزمایش شده
با استفاده از قوانین تعیین شده توسط روش شاخص و سوابق تاریخی در مورد جهان اوراق بهادار که در گذشته وجود داشته است ، ارائه دهندگان شاخص می توانند تخمین بزنند که چگونه یک شاخص ممکن است قبل از معرفی آن یا "تاریخ راه اندازی" وجود داشته باشد. با این حال ، این مهم است که تشخیص دهیم که داده های آزمایش شده فقط نظری است و مانند داده های زنده یکسان نیست.
تقسیم کننده در عمل
تقسیم کننده مهم برای محاسبه فهرست است. این تعداد دلخواه است ، هرچند که معمولاً در دسترس عموم است ، در زمان راه اندازی یک شاخص تنظیم می شود. تقسیم کننده به عنوان مخرج در معادله برای محاسبه سطح شاخص که در آن شمارنده ارزش بازار تجمعی اوراق بهادار در شاخص است استفاده می شود. از آنجا که ارزش شمارنده به راحتی می تواند تریلیون دلار باشد ، اولین کاری که تقسیم کننده انجام می دهد ، مقیاس یا کاهش آن است ، این رقم را به یک عدد قابل درک تبدیل می کند.
مهمتر از همه ، تقسیم کننده وسیله ای برای حفظ یک اندازه گیری مداوم از ارزیابی بازار است ، حتی اگر لیست اجزای شاخص اصلاح شود و سهام شناور برای اوراق بهادار مختلف تنظیم شود. این تداوم ممکن است زیرا تقسیم کننده به طور مرتب تنظیم می شود تا هرگونه تغییر به غیر از قیمت سهم را که بر مقدار شاخص تأثیر می گذارد ، جبران کند. چنین تغییراتی ممکن است شامل پیشنهادات حقوق ، اسپین آف و پرداخت سود سهام ویژه باشد.
علاوه بر این ، هرگونه تعدیل در تقسیم کننده پس از پایان معاملات انجام می شود. در نتیجه ، مقدار بسته شدن شاخص قبل از تغییر همان مقدار افتتاح در روز معاملاتی بعدی است ، با فرض اینکه قیمت اوراق بهادار مؤلفه یکسان باقی می ماند.
تعدیل تقسیم کننده به شاخص های با وزن برابر و وزن با وزن با شاخص های دارای وزن درپوش متفاوت است. با این حال ، همه این شاخص ها صرف نظر از تغییرات در مؤلفه های شاخص ، به اصل حفظ سطح شاخص ثابت پایبند هستند. به عنوان مثال ، در یک شاخص با وزن در بازار ، یک تعدیل برای تقسیم سهام لازم نیست زیرا ارزش بازار امنیت یکسان است. با این حال ، با داشتن یک شاخص با وزن قیمت ، تعدیل لازم است زیرا قیمت-که ممکن است نیمی یا کمتر از آنچه قبل از تقسیم بود-عامل عملیاتی است.
انواع بازده
سهام و شاخص های درآمد ثابت به طور معمول به عنوان قیمت یا شاخص های بازده کل محاسبه می شود. بسیاری از شاخص ها ، از جمله S& P 500 ، هر دو روش محاسبه می شوند.
در یک محاسبات فقط قیمت، تغییر ارزش شاخص منعکس کننده تغییر قیمت اوراق بهادار جزء آن یا سود و زیان سرمایه محقق نشده است. از سوی دیگر، در یک شاخص بازده کل، ارزش متغیر با ترکیبی از تغییرات قیمت و درآمد سرمایه‌گذاری مجدد از سود سهام یا سایر پرداخت‌های نقدی تعیین می‌شود. این به این معنی است که بازده کل یک شاخص حقوق صاحبان سهام که در آن هر یک از اجزاء سود سهام پرداخت می کنند همیشه بالاتر از بازده قیمت خواهد بود.
محاسبه بازده کل یک شاخص با محاسبه بازده کل یک محصول مبتنی بر شاخص، مانند صندوق سرمایه گذاری مشترک، که در آن درآمد سود سهام مجدداً برای خرید سهام اضافی سرمایه گذاری می شود، متفاوت است. در یک شاخص، سود سهام به یک عامل اضافی در محاسبه سطح متغیر شاخص تبدیل می شود.
شاخص های کالا ممکن است به عنوان بازده کل یا بازده مازاد یا به عنوان شاخص های لحظه ای محاسبه شوند. برای مثالی از نحوه محاسبه این انواع بازده، به روش S& P GSCI مراجعه کنید.
مرور
بخش اساسی روش شناسی شاخص، اطمینان از سازگاری شاخص با هدف خود است.
این امر مستلزم تغییراتی در فهرست اجزای شاخص در طول زمان است که برخی از اوراق بهادار اضافه شده و برخی دیگر حذف می شوند. علاوه بر این، تعداد سهام معمولاً باید به روز شود تا تعداد واقعی سهام موجود برای معامله را منعکس کند.
برای بیشتر شاخص‌ها، حذف‌ها و افزودن‌های امنیتی به طور همزمان، در طول تعادل مجدد منظم، معمولاً به صورت فصلی یا سالانه برنامه‌ریزی می‌شوند. در آن زمان، ارائه‌دهنده شاخص اساساً فرآیند انتخاب را تکرار می‌کند تا اوراق بهاداری را انتخاب کند که به بهترین وجه معیارهای تعیین شده در روش را برآورده می‌کند.
اکثر حذف‌های شاخص زمانی اتفاق می‌افتند که شرکتی نتواند الزامات واجد شرایط بودن یک شاخص را برآورده کند یا بر اساس معیارهای انتخاب شاخص از سایر شرکت‌ها برتری پیدا کند. به دلیل اینکه شرکت صادرکننده خریداری، خصوصی یا با شرکت دیگری ادغام شده است، سایر حذف ها مورد نیاز است. در هر مورد، مبنای حذف روشن می شود.
به‌علاوه، بیشتر روشهای شاخص پیش‌بینی می‌کنند که اوراق بهادار از یک شاخص بین بررسی‌های برنامه‌ریزی‌شده در صورت یک اقدام بزرگ شرکتی، مانند حذف یا ورشکستگی، حذف شوند.
