بازار سرمایه ایران

اقتصاد ایران یکی از پیشرفته ترین اقتصادهای خاورمیانه است. با وجود آن جنگ ایران و عراق و تحریم اقتصادی، رشد اقتصادی ایران در دهه 1980 را کاهش داد. در دو دهه گذشته اقتصاد ایران بهبود مستمری داشته است. با توجه به بالا بودن قیمت جهانی نفت، درآمدهای صادراتی افزایش یافته بود که به این بهبود کمک کرد.

ایران در نقطه راهبردی بین آسیا و اروپا قرار دارد و به دریای آزاد دسترسی دارد. ایران در یک دوره قابل توجه خصوصی سازی شرکت های دولتی با داشتن نیروی کار فراوان و ارزان و جمعیت بالا به پیشرفت های تکنولوژیک در همه ابعاد دست یافت. اقتصاد و صنعت ایران برخاسته از منابع غنی طبیعی است.

اقتصاد ایران از نظر برابری قدرت خرید هجدهمین اقتصاد بزرگ جهان است و پیش بینی می شود تا سال 2015 به دوازدهمین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود. اقتصاد ایران یک اقتصاد در حال گذار با بخش عمومی بزرگ و حدود 50 درصد اقتصاد است. به طور متمرکز برنامه ریزی شده است. این کشور همچنین یک اقتصاد متنوع با بیش از 30 بخش به طور مستقیم در بورس اوراق بهادار تهران است. با این حال، بیشتر صادرات این کشور نفت و گاز است که بیشترین درآمد دولت را در سال 2010 به خود اختصاص داده است. ایران یکی از معدود اقتصادهای بزرگی است که رشد مثبت خود را در طول بحران مالی جهانی 2008 حفظ کرده است.

قیمت بالای نفت در سال های اخیر ایران را قادر به جمع آوری 100 میلیارد دلار ذخایر ارزی کرده است. این امر به خودکفایی و سرمایه گذاری داخلی کمک کرده است.

مزیت رقابتی

ویژگی اقتصاد ایران وابستگی به بخش نفت است و دولت تلاش می‌کند با سرمایه‌گذاری درآمدها در سایر بخش‌ها نیز توسعه یابد. حوزه‌های دیگری که دولت به دنبال تنوع‌بخشی است، صنایع هوافضا، خودروسازی، الکترونیک مصرفی، فناوری هسته‌ای و پتروشیمی است. این کشور همچنین پتانسیل بسیار زیادی برای توسعه در بخش هایی مانند گردشگری، معدن، فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) دارد.

مشاغل بخش خصوصی در ایران عموماً شامل کارگاه های کوچک مقیاس، کشاورزی و خدمات می شود. در سال‌های اخیر، آنها در حال رشد هستند تا سهم خود را در سایر بخش‌ها در اقتصاد توسعه دهند.

نفت و گاز. نفت و گاز اولین بخش اقتصادی ایران است و حدود 10 درصد از ذخایر نفت جهان را در اختیار دارد. علاوه بر این، ایران دومین تولیدکننده بزرگ اوپک است و همچنین به داشتن دومین ذخایر بزرگ نفت و گاز جهان افتخار می کند. ایران قول می دهد در آینده نزدیک در زمینه های حفاری، اکتشاف، پالایش و آموزش رشد کند.

دولت ایران از سال 1988 تاسیسات تولید و صادرات نفت خود را بازسازی کرده است. در تحولی مهم در سال 1995، دولت ایران فرصت های جدیدی را برای سرمایه گذاری در بخش نفت توسط شرکت های خارجی ایجاد کرد.

معدن . ایران علاوه بر نفت و گاز، از نظر ذخایر معدنی نیز غنی است و دارای بزرگترین ذخایر روی و دومین ذخایر مس در جهان است. سایر ذخایر مهم معدنی شامل سرب، آهن، اورانیوم، کرومیت، منگنز، طلا و زغال سنگ است. علیرغم ذخایر معدنی غنی، صنعت معدن ایران همچنان توسعه نیافته است. با این وجود، دولت ایران اولویت اصلی را به توسعه صنعت معدنی می دهد و همچنین مشارکت خارجی را تشویق می کند.

ارتباطات از راه دور. ایران به عنوان یکی از سریعترین بازارهای ارتباطات از راه دور در خاورمیانه ، قصد دارد در بازار خاورمیانه به شماره یک تبدیل شود. این کشور دارای بزرگترین شبکه ارتباطات از راه دور در منطقه است. دولت ایران اخیراً تعدادی از اقدامات خصوصی سازی را معرفی کرده و همچنین سرمایه گذاری های خصوصی را در این بخش تشویق می کند.

ساخت . ایران در تلاش است تا صنایع مختلفی را در بخش تولید خود ایجاد کند. ایران بزرگترین تولید کننده فولاد در خاورمیانه است.

در سال 2006 ، ایران به عنوان بیستمین تولید کننده بزرگ فولاد خام در سطح جهان ، با خروجی 9. 8 میلیون تن متریک قرار گرفت. با وجود سطح بالای تولید ایران ، این کشور وارد کننده خالص فولاد است. به دلیل افزایش تقاضا ، ایران قصد دارد تا سال 2010 تولید فولاد خود را دو برابر کند.

ایران پانزدهمین تولید کننده بزرگ وسیله نقلیه موتوری در جهان و بزرگترین خودروساز در بین کشورهای خاورمیانه است. تولید وسایل نقلیه موتوری در سال 2007 با 10. 3 ٪ به 997. 240 واحد افزایش یافته است. ایران هم وسایل نقلیه سبک و هم سنگین تولید می کند. دو خودروساز بزرگ آن ایران Khodro و Sapia هستند.

ایران اخیراً سرمایه گذاری های مشترک با شرکت های خارجی را برای تولید خودرو از جمله پژو و سیتروئن (فرانسه) ، فولکس واگن (آلمان) ، نیسان و تویوتا (ژاپن) ، کیا موتور (کره جنوبی) ، پروتون (مالزی) و چری (چین) آغاز کرد.

علاوه بر این ، رشد در تولیدات مربوط به کشاورزی مانند آسیاب برنج و تولید مواد غذایی کنسرو شده و کنسانتره ، آب میوه ها و شیرینی ها رخ داده است. شرکت های خارجی مانند Nestle ، Coca Cola و Pepsi معاملات خود را برای تولید با مشاغل محلی ایرانی امضا کرده اند.

کشاورزی . بخش کشاورزی ایران قابل توجه است. ایران منبع اصلی آجیل خاویار و پسته است که صادرات قابل توجهی از روغن را برای ایران تشکیل می دهد. آب و هوا و زمین ایران همچنین از دیگر کالاهای غذایی از دخانیات ، چای ، انواع میوه ها ، گندم و جو پشتیبانی می کند.

محیط . صنعتی شدن سریع ، رشد انفجاری جمعیت ، شهرنشینی بدون کنترل و اثرات ویرانگر یک جنگ 8 ساله با عراق ، ایران را با مشکلات جدی زیست محیطی رها کرده است.

عموم مردم ایران به طور فزاینده ای دولت را برای مقابله با این مشکلات تحت فشار قرار می دهند. در نتیجه ، بیشتر وزارتخانه های دولتی یا راه اندازی کرده اند یا در حال تنظیم ادارات محیط زیست هستند. مشاوران محیط زیست اکنون در بیشتر نهادهای ارشد تصمیم گیری حضور دارند.

شهرداری تهران به فن آوری های پیشگیری از آلودگی ، در درجه اول برای انتشار وسایل نقلیه و همچنین نظارت بر آلودگی و تجهیزات اندازه گیری نیاز دارد. پردازش مواد معدنی و صنایع پتروشیمی به دنبال فن آوری هایی برای افزایش کارآیی و در عین حال به حداقل رساندن تأثیرات زیست محیطی هستند. وزارت انرژی به فن آوری های مدیریت آب و فاضلاب علاقه مند است و کارخانه های تصفیه برای آینده نزدیک برنامه ریزی شده اند.

برنامه توسعه اقتصادی و اجتماعی پنج ساله

برنامه توسعه پنجم برای دوره 2010-15 دستورالعمل هایی را برای توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور تعیین می کند. این طرح برای ایجاد قدرت به مردم از طریق نمایندگی ، بخشی از "Vision 2025" است ، یک استراتژی برای رشد پایدار طولانی مدت. پس از آن ، عناصر اصلی این سیاست ها در برنامه توسعه اقتصادی پنج ساله گنجانیده می شود. به گفته صندوق بین المللی پول ، ایران از اقتصاد برنامه ریزی شده به اقتصاد بازار منتقل می شود.

برنامه اصلاح اقتصادی

گسترش مراقبت های بهداشتی عمومی و روابط بین الملل سایر اهداف اصلی برنامه پنجم ، مجموعه ای بلندپروازانه از اقدامات است که شامل اصلاح یارانه ، بانکی ، ارز ، مالیات ، آداب و رسوم ، ساخت و ساز ، اشتغال ، توسعه توزیع در سراسر کشور کالاها و خدمات ، اجتماعی است. عدالت و بهره وری. هدف اصلی این است که کشور تا سال 2015 خودکفا شود. با از بین بردن یارانه های انرژی ، قصد بلند مدت ایران این است که صنایع خود را در صحنه جهانی کارآمدتر و رقابتی تر کند. این اصلاحات منابع اصلی ناکارآمدی در اقتصاد کشور را هدف قرار می دهد و احتمالاً منجر به بازسازی عمده تقریباً در همه بخش های اقتصادی خواهد شد.

در اواخر دهه 1980 ، دولت ایران قصد خود را برای خصوصی سازی بیشتر صنایع دولتی در تلاش برای تحریک اقتصاد اعلام کرد. خصوصی سازی کارخانه ها و شرکت های دولتی به آرامی پیش رفت. تا سال 2006 بیشتر صنایع ، حدود 70 ٪ اقتصاد ، متعلق به دولت بودند. اکثر صنایع سنگین از جمله فولاد ، پتروشیمی ، مس ، خودرو و ماشین آلات در بخش دولتی باقی مانده اند که بیشتر صنعت سبک متعلق به آن است.

ماده 44 قانون اساسی ایران تصریح می کند که اقتصاد این کشور باید از بخش های دولتی ، تعاونی و خصوصی مبتنی بر برنامه ریزی منظم و صوتی تشکیل شود. بخش دولتی شامل کلیه صنایع بزرگ ، تجارت خارجی ، مواد معدنی اصلی ، بانکی ، بیمه ، تولید برق ، سدها و شبکه های آبیاری در مقیاس بزرگ ، رادیو و تلویزیون ، پست ، تلگراف و خدمات تلفنی ، حمل و نقل هوایی ، حمل و نقل ، جاده ها ، راه آهن و راه آهن است. مثل. همه اینها متعلق به دولت و اداره می شوند. شرکت های تعاونی و بنگاه های مربوط به تولید و توزیع در مناطق شهری و روستایی اساس بخش تعاونی را تشکیل می دهند و مطابق قانون شریعت اداره می شوند. از سال 2008 ، 120،000 تعاونی در سراسر کشور در حال کار بودند که حدود 15 میلیون نفر را به خود اختصاص می داد. بخش خصوصی متشکل از بنگاه های مربوط به ساخت و ساز ، کشاورزی ، دامپروری ، صنعت ، تجارت و خدمات است که فعالیت های اقتصادی دولت و بخش های تعاونی را تکمیل می کند.

از آنجا که تفسیر دقیق ماده 44 هرگز در ایران اجرا نشده است ، بخش خصوصی نقش بسیار بیشتری نسبت به آنچه در قانون اساسی بیان شده است ایفا کرده است. در نتیجه ، در سالهای اخیر نقش این بخش افزایش یافته است در حالی که اصلاحیه سال 2004 در قانون اساسی اجازه می دهد 80 ٪ از دارایی های دولتی خصوصی سازی شود. چهل درصد از این فروش ها از طریق طرح "سهام عدالت" و بقیه از طریق بورس اوراق بهادار تهران انجام می شود. دولت مالکیت 20 ٪ باقیمانده را حفظ خواهد کرد. در سال 2005 ، دارایی های دولتی حدود 120 میلیارد دلار تخمین زده شد. حدود 63 میلیارد دلار از این دارایی در دوره 2005-2010 خصوصی سازی شد و سهم مستقیم دولت از تولید ناخالص داخلی (تولید ناخالص داخلی) را از 80 ٪ به 40 ٪ کاهش داد.